Meldpunt agressie

Het Meldpunt Agressie op de website van de NVSHV is bedoeld om incidenten van agressie vast te leggen. De NVSHV wil de problemen voorleggen aan de politiek om op den duur echte anonieme aangifte mogelijk te maken en zal de samenwerking zoeken met andere beroepsorganisaties en belangenverenigingen.

De NVSHV is geïnteresseerd in ‘succesvolle’ casussen, waar anderen van kunnen leren. In het Slingeland Ziekenhuis (Doetinchem) en vier andere ziekenhuizen in Noord-Oost Gelderland hebben politie en Openbaar Ministerie een convenant afgesloten, waarin anonieme aangifte mogelijk is. Het moet toch in heel Nederland mogelijk worden om een verklaring af te leggen bij de Rechter-commissaris zonder dat je naam bekend wordt bij de dader (bijvoorbeeld onder personeelsnummer en adres ziekenhuis).

Alle inzendingen worden natuurlijk anoniem op de site geplaatst. Mail naar:
. of naar

De NVSHV: Ook voor een veilige werkplek!

Incident , ingekomen 23 maart 2012

Verslag van agressief gedrag op de SEH door begeleider van een patiënte
19 maart 21 uur komt patiënte … op de SEH. Ze staat aan de balie om in te schrijven, ze zegt dat ze van de trap is gevallen. Ze heeft haar dochter van vijf bij zich.
Tijdens het inschrijven vraagt ze of ze snel geholpen kan worden want haar dochter moet de volgende dag weer naar school. De patiënte komt timide en wat in zichzelf gekeerd over.
tien minuten later ga ik naar de patiënt toe. Ze vertelt dat ze om 17.00 uur van de trap is gevallen en nu pijn aan de onderarm heeft. Daar zit een blauwe plek en ze geeft aan de dat alle vingers pijn doen. Op mijn vraag waarom ze nu pas komt aangezien ze om 17.00 uur is gevallen en zich druk maakt om haar kind dat morgen naar school moet, antwoordt ze dat ze nu echt pijn kreeg. Ze had proberen oppas te vinden voor haar dochter maar dat was niet gelukt. Patiënte had thuis nog geen pijnstilling ingenomen. Op vragen die ik stelde over de val, hoeveel treden, hoe precies gevallen, valt ze vaker keek patiënte me eerst indringend aan alvorens te antwoorden. Ze gaf aan vijf treden te zijn gevallen, op haar zij gevallen, ze was gestruikeld.
Ondertussen heeft patiënte pijnstilling gekregen en is er een foto gemaakt van de arm en hand. Ik vertrouwde het verhaal niet, gezien voorgeschiedenis en gedrag en vroeg aan de arts om er ook goed naar te kijken en door te vragen.

Op een gegeven moment zegt haar dochter dat papa in de auto zit te wachten. Ik vraag nog twee maal te herhalen wat ze zei omdat ik het een vreemde opmerking vond. Ik vraag of papa dan niet had kunnen oppassen, waarop de patiënte zegt dat het niet klopt wat haar dochter zegt. Er is niemand die op haar wacht.

Rond 23.00 uur staat er een man bij de balie, die net bij die patiënte vandaan komt. Hij zegt de dokter te willen spreken. Ik geef aan dat de arts even bezig is waarop hij erg boos begint te roepen dat hij al twee uur wacht in de auto, zijn dochter de volgende dag naar school moet, dat er een kind bij is en dus had ze snel geholpen moeten worden. Ik probeer hem uit te leggen dat het druk is geweest en dat er meerdere kinderen waren, waarop hij met pinautomaat naar de computer smijt, alles van de balie smijt met allerlei verwensingen.
Ik zeg dat ik hier niet van gediend ben en dat ik beveiliging/politie ga bellen waarop hij om de balie heen rende en 10cm voor me mij zat te bedreigen. Ik werd/was ingesloten door hem en voelde me bedreigd. Wat hij precies riep weet ik niet meer, maar in de trend van, bel dan, bel dan en allerlei verwensingen. Ik bedacht dat ik dat nu beter niet kon doen want dan zou ik echt klappen gaan krijgen. Ik gaf aan dat ik het niet prettig vond dat hij zo dicht voor me stond en vroeg of hij naar achteren wilde gaan. Op dat moment kwamen mijn collega’s en een andere patiënt mij te hulp en haalden hem weg bij mij.

Uiteindelijk wordt deze man door de beveiliging buiten gezet, hij neemt zijn ‘dochter’ mee.

Patiënte geeft aan dat deze man niet de vader van haar kind is, maar haar neef. Hij zou niet bij hen wonen. Op de vraag waarom hij haar dochter en zij hem haar vader noemt geeft de patiënte aan dat dit bij hun cultuur hoort.
Patiënte zelf geeft aan niet door hem mishandeld te worden en gaat met hem en haar dochter weer naar huis. Patiënte wil geen identiteit van deze man geven.

Later op de avond AMK gebeld ivm gevoel van onveilige situatie voor het kind, als deze man toch bij hun woont. AMK geeft aan dat patiënt en dochter al gemeld staan, ze gaan volgende dag verder actie ondernemen. De gezinsvoogd neemt de zaak over.

Incident, ingekomen 22 november 2011

Ik werkte met 3 collega’s in de nachtdienst, toen ik een 18 jarige patiënt verzocht mee te komen naar de kamer.
Ik vroeg de patiënt, die in een rolstoel zat omdat hij suf en slap zou zijn, zijn ogen open te doen.
Hierop reageerde hij door kortdurend zijn ogen open te doen en ze daarna weer dicht te knijpen.
Toen ik vervolgens voor de tweede keer vroeg of hij zijn ogen open wilde doen, gaf hij mij een vuistslag op mijn oog.

De jongen was hooguit 5 minuten binnen en ik heb hem vriendelijk benaderd. Zijn familie die bij hem was vertelde mijn collega dat hij liefdesverdriet zou hebben. Mijn collega heeft de politie gebeld, welke hem naar buiten hebben geëscorteerd en hebben ingerekend. Hij heeft een nacht in de cel doorgebracht, maar was niet in staat (psychisch?) een verklaring af te leggen. Hij was ook tijdens het verhoor te agressief. Hij heeft nog een tijd in een inrichting gezeten. Meer weet ik niet.

De jongen is door zijn moeder terug naar Aruba gestuurd, waardoor hij niet vervolgd kan worden. De zaak is ook geseponeerd.

Incident, ingekomen 2 oktober 2011

Zaterdagnacht wordt in een ziekenhuis, om 23.15 uur, een dronken, niet aanspreekbare jongeman binnengebracht, gevonden naast de kroeg, onder braaksel en urine. Reageert alleen op pijnprikkels.
Na enige observatie en lab afname moet er een CT-brein gemaakt worden. Bij de transfeer van brancard naar CT-tafel wordt de patiënt enigszins wakker en gaat hij rechtop zitten. De röntgenlaborant en de SEH-verpleegkundige spreken op hem in om te blijven liggen, gevolgd door een scheldcanonade. Als de verpleegkundige vraagt of hij weet waar hij is antwoordt hij: in het ziekenhuis, met een hele rits verwensingen er achteraan. De verpleegkundige vertelt hem dat zij dit gedrag niet tolereert en belt de bewaking en behandelend arts.
Als deze arriveren is de patiënt inmiddels begonnen met slaan, schoppen en deelt kopstoten uit, is niet te kalmeren. Er wordt besloten de politie te bellen en in overleg de patiënt te laten opsluiten door de politie. Dit lukte maar net met 4 agenten, boeien en stroomstoten.
Ter plekke is de patiënt verteld dat het ziekenhuis aangifte gaat doen en dat hij een zgn. rode kaart heeft gekregen. Zelf heeft de SEH-veprleegkundige ter plekke aangifte gedaan bij de politie wegens mishandeling.

Incident, ingekomen 13 juni 2011

Gisteravond twee reanimaties tegelijkertijd, waarvan één van een kind van een jaar; wachttijden lopen op. Zijn met vijf plegen in de avonddienst. De buurvrouw van het reanimatiebehoeftige kind zit met een kind van 2 1/2 jaar al twee uur te wachten; zij heeft het babytje overigens voorbijzien komen, terwijl wij al reanimerend proberen het kindje in leven te houden. Wanneer de situatie onder controle is, wil ik naar deze dame toe om ze koffie aan te bieden. Ik wil haar een hand geven, maar ze springt op, en komt heel dicht bij mij staan, dreigend (behoorlijk grote vrouw). “Ik geef jou geen hand!!!!..” schreeuwt ze in mijn gezicht. Ik leg haar uit dat het mij verschrikkeijk spijt dat ze zo lang moet wachten, en dat ik haar frustratie begrijp. maar misschien heeft ze ook begrip voor het feit dat wij druk zijn met een reanimatie. Zij antwoord daarop “ik snap dat het vervelend is voor die ouders, maar wij zitten ook al twee uur te wachten….”

Incident , ingekomen 6 maart 2011

Patiënt mishandelt SEH-verpleegkundige in Delft

Op de SEH van het Reinier de Graafgasthuis in Delft is afgelopen weekend een SEH-verpleegkundige mishandeld door een patiënt. De man kreeg zaterdagochtend vroeg te horen dat hij uitbehandeld was en dat hij naar huis mocht. De man begon te schelden, te spugen en te bijten. Hij werd geboeid afgevoerd door de politie.

Incident, ingekomen 2 maart 2011

Agressie-incident door familie van een patiënt

Het betreft hier de familie van een oude demente man die opgenomen moest worden om een operatie te ondergaan.

‘s Middags had de familie van deze patiënt een gesprek gehad met de dienstdoende chirurg. Ik vernam later dat de zoon van de patiënt tijdens dit gesprek zich agressief gedragen had en ook het gesprek niet tot het laatst had bijgewoond omdat hij het emotioneel niet aankon.

De zoon van deze man reageerde agressief tegen mij en tegen twee verpleegkundigen van de afdeling waar deze man werd opgenomen. Het begon toen wij de patiënt wilden overtillen van brancard naar ziekenhuisbed. In het kader van de privacy sloten wij de bedgordijnen. De zoon rukte de gordijnen open en schreeuwde. De afdelingsverpleegkundige legde uit waarom de gordijnen gesloten werden. Toen schreeuwde de zoon : “Ik ga met jullie niet in discussie.” We schrokken van het geschreeuw en vertelden deze man dat wij deze reactie niet fijn vonden en of hij ermee wilde stoppen.

Na deze transfer was het even stil. De zoon zei op normale toon: “Ik wilde jullie alleen maar vertellen dat mijn vader dement is.” Waarop ik het rustig zei: “U wilde met ons niet in discussie, zei u toch”. De man werd woedend. Baande een paar passen weg en schreeuwde tegen zijn zus en zwager : “Hou me vast of ik sla haar helemaal in elkaar!”

Ik was heel erg geschrokken. Had dit totaal niet verwacht. Mijn collega’s waren ook heel erg geschrokken. Ze waren beiden erg jong. Ik voelde me verantwoordelijk en omdat deze man opgenomen werd, wilde ik de agressieve zoon laten weten dat zijn gedrag hier in het ziekenhuis ongewenst was. Dit overlegde ik snel met deze twee collega’s. De zus van de man in kwestie hoorde dit en hield me tegen, ze duwde me terug naar de plek waar ik vandaan kwam. Ik liep door naar de ruimte waar de zoon zich inmiddels bevond. Toen hij me zag begon hij te schreeuwen, weer: “ik sla je in elkaar!” Ik ben direct weggelopen uit deze ruimte; heb de bewaking gebeld en de triageverpleegkundige ingelicht. De bewaking heeft zich toen over deze man ontfermd. Ik was daarna helemaal van slag. Werd opgevangen door collega’s.

Ik ben niet opgevangen op mijn werk. Ondanks protocollen en een BOT team. Ik werkte al jaren in dit bewuste ziekenhuis, op diverse afdelingen en heb altijd goed gefunctioneerd. Ik werd overal gewaardeerd en was oprecht trots op mijn werkplek. Ik ben elders gaan werken. Op dit moment is er slechts nog teleurstelling hoe het allemaal zo heeft kunnen lopen. Maar daar is wel een tijd overheen gegaan.

Incident, ingekomen 28 februari 2011

Waarom alleen SEH-verpleegkundigen om hun reactie en actie vragen?

Vraag iedereen in de zorg en welzijn. Het gebeurt overal al die agressie! Eendracht maakt macht, als je iedereen mobiliseert tegen agressie in de zorg en welzijn.

Stop met hokjes denken in Nederland en vooral in de zorg- en welzijnssector!

Ik werkte als nachtportier bij een grote welzijnsinstelling en werd aangerand door een cliënt. Instelling wilde niets doen en nam mij niet serieus totdat ik aangifte ging doen toen raakte men in paniek! Collega´s uitzendkrachten hebben mijn verhaal bevestigd en dat is toegevoegd aan het procesverbaal. Hij deed het weer voor een 2e keer. Weer aangifte gedaan. Mijn vaste collega weigerde aangifte te doen van wat hij zag. Bang voor represailles. Mijn contract is niet verlengd om een andere reden dan de aangifte van beide aanrandingen die ik deed, maar dat zei men niet! Mijn collega´s zeiden dat ik loog over de aanranding! Het kwam na maanden voor op het bureau van de Officier van Justitie en die seponeerde de klacht omdat het niet voldoende bewezen was ondanks de aangiftes. Hij werd dus beloont de daad van de dader zowel door de instelling als door de rechtspraak! Zo kan hij het dus gewoon weer doen! Hij lachte zich rot de dader.

En bovenstaande redenen zijn dus redenen waarom geen aangifte gedaan wordt door medewerkers in de zorg en welzijn!

Werkgevers moeten hun medewerkers geloven totdat het tegendeel bewezen is door politie en justitie en niet anders. Wij hulpverleners zijn vogelvrij verklaard door de werkgevers, wetgeving en de rechtspraak. Zolang dat niet verandert zal men altijd angst houden om aangifte te doen.

Verder moet men gewoon overal in elke zorg- en welzijnsinstelling in heel Nederland meer beveiligingspersoneel inhuren die direct in kunnen grijpen.

Dit soort daders moeten levenslang uitgesloten worden van elke zorg dan ook!

Trouwens ik ben door de politie Zedenzaken zeer goed behandeld en geholpen, aan hen heeft het niet gelegen.

Je kan anoniem aangifte doen als je dat tegen de politie zegt. Dan wordt het procesverbaal op het adres van het politiebureau gezet waar je aangifte doet. Je moet dat dan wel duidelijk voordat men het procesverbaal opmaakt zeggen.

Incident, ingekomen 28 februari 2011

Half november heeft een collega van mij aangifte gedaan van mishandeling. Patiënt was onder invloed van alcohol en ze kreeg geheel onverwachts een klap in haar gezicht. Er is aangifte gedaan en de zaak is inmiddels in behandeling geweest. De eis was 80 uur werkstraf; tot mijn grote verbazing is de patiënt vrijgesproken! Hij was immers onder invloed van alcohol!

Wat voor zin heeft het om aangifte te doen als rechters in dit land geen straf opleggen voor dit soort zaken? En dan heb ik het nog niet over de impact die het heeft op mijn collega en de afd.

Patiënt is trouwens twee weken terug comateus als ‘John Doe’ opnieuw binnengebracht. Ander personeel aanwezig dus niet herkent. Na het uitslapen van zijn roes bijna 18 uur, is hij met stille trom vertrokken. Naderhand kwamen we erachter dat het om dezelfde persoon ging. Gelukkig is er toen geen agressie bij te pas gekomen.

Ook dit is natuurlijk een bijkomend probleem want je hebt een zorgplicht en dit soort patiënten worden met de regelmaat van de klok weer op de SEH aangeboden.

Incident, ingekomen 11 februari 2011.

Zaterdag- op zondagnacht meneer opgevangen i.v.m. forse aanrijding. Spookrijder en tegen reclamezuil tot stilstand gekomen met erg veel schade. Bij binnenkomst was dhr. niet op een spineboard vastgespind omdat dhr. te onrustig was. Dhr. was erg opstandig en onrustig. Heeft mij en mijn collega meerdere malen geknepen en bespuugd. In eerste instantie gingen wij ervan uit dat dit niet geheel bewust gebeurde maar wel gericht. Uiteindelijk bleek dhr. door middel van blaasproef niet teveel alcohol gedronken te hebben en volgens eigen zeggen geen verdovende middelen gebruikt te hebben. Dhr. weet dat hij HIV positief is, maar vertelde na een opmerking van mij, dat ik niet gediend was om bespuugd te worden, dat zijn speeksel niet besmettelijk was. Bij opgave aan aanwezige politie gaf dhr. zijn woonadres op en deze blijkt 2 straten verder te zijn van waar ik woon. Politie vertelde dat ik aangifte kon doen maar omdat voor mij niet duidelijk is in hoeverre dit anoniem blijft, heb ik dit eerst bij mijn leiding en werkgever neergelegd. Er is erg veel onduidelijkheid in hoeverre dit anoniem kan.